Linksvoor of rechtsvoor, het aankloten gaat door!

Sommige momenten vergeet je niet. Het maakt niet uit welke hobby, maar bij iedere nieuwe hobby die je gaat beoefenen loop je ertegen aan. Ervaring!
Aldoende leert men zegt men dan zo mooi. “Door het te doen en te ervaren doe je ervaring op. Een prachtig principe waaruit blijkt dat praktijkervaring vaak de beste leraar is”. Bij iedere nieuwe hobby of sport die ik ben gaan beoefenen kan ik nog wel flarden terughalen van dat gestuntel op het begin.
“Het geslalom tussen oranje pionnetjes op het voetbalveld, waarbij het natuurlijk onmogelijk bleek om die bal dichtbij je voeten te houden als klein manneke”, “Voor het eerst bovenhands een service oefenen op de tennisbaan, waarbij het opgooien van de tennisbal op zichzelf al een flink karwij bleek te zijn, laat staan die bal raken”.
“De eerste keer de snaren van een gitaar vasthouden op een positie die onnatuurlijk voor je aanvoelt en ze daarna ook nog naar een nieuwe en andere positie manoeuvreren voordat je andere hand er zelfs bijkomt”.

‍
Máár één nieuwe ontdekking die sloeg echt alles.

‍
Na enkele jaren de ski’s uitgevonden te hebben en die éíndelijk redelijk dicht bij elkaar te kunnen houden was het tijd voor het échte werk (deze discussie gaan we nu niet voeren, daar komen we later op terug). Het ombinden van het snowboard!

Het was de wintersportvakantie waarin ik met mijn toenmalige schoonbroer de stap durfde te zetten richting het ski- und snowboardverleih voor een aantal dagen huur van een kek snowboard en toebehoren. We gingen er echt voor!

Op een relatief korte afstand van onze Alpenhütte waar we verbleven in het dorpje Gmundt, nabij Gerlos, was in die tijd een prachtige piste te vinden: Fürstalm! Tegenwoordig is er nog wel een bergrestaurant te vinden met dezelfde benaming, maar de stoeltjeslift voor twee personen die je naar een hoogte van 1808m bracht werd in ieder geval na ons bezoek gesloten in 2006. Zonde, want deze kleine piste had een heel schattig oefenweitje voor de kids in ski klasjes.

Toen wij er als stoere twintigers voor het eerst kwamen was het redelijk aan het sneeuwen en er was geen berggeit te vinden. Niks te beleven, je kon er een (sneeuw)kanon afschieten! Ideaal voor twee beginnende snowboarders met de Jägerbomb van de avond ervoor nog in de benen…

Toen begon het gestuntel. Linksvoor of rechtsvoor?

‍

Zonder ook maar een enkel idee te hebben gingen wij het wel even ondervinden daar op de piste. Eerst elkaar maar eens van achteren zachtjes aanduwen (nee, niet zo!) om te kijken met welk been je als eerst naar voren stapt. Na enige twijfel dan toch een voorkeursbeen te hebben gevonden, bovenaan de piste met de daar aanwezige schroevendraaier de stand van de voeten netjes neergezet. Los geht's!

In die tijd gebruikten we nog geen valbroekje. Maar goed dat het zo sneeuwde die dag en er een zacht laagje te vinden was voor onze broze billetjes. Potverdikkie wat ben ik vaak onderuit gegaan die dag. Iets met vallen en opstaan. Omdat we de techniek totaal niet beheersten en je geen idee hebt hoe je stuurt, remt, laat staan bochtjes maakt, is vallen op dat moment ook vaak gewoon de énige optie. Gaan en op je gat gaan…

“Het zal wel aan de stand van de voeten liggen, ik zet toch ff m’n andere been voor zometeen”. Na een aantal keer de schroevendraaier gehanteerd te hebben, tig keer uit de sleepjeslift te zijn geketst, om de tien minuten door de enige persoon aanwezig buiten ons om te worden uitgelachen (de sleepliftbeheerder) en voordat er een aantal dagen gruwelijk spierpijn aan zouden komen in de BBB sectie, lees Buik Billen Benen, was het duidelijk tijd voor een afdaling met de stoeltjeslift naar het dal en een nieuwe Jägerbomb!

‍

Dit gekloot zou anders nog wel even doorgaan…

‍