Schni schna schnappi… Schnaps!

Schnaps is in de Alpenlanden een bekend fenomeen

In zowat iedere huiskamer, appartementenverhuur, hotel en zeker in de après-ski-hut is schnaps onmisbaar. Zodra de eerste sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen, begint het te bruisen. Niet alleen buiten in de frisse berglucht, maar ook binnen in de glazen. In de Alpen is er een ongeschreven wet. Hoe meer sneeuw er valt en blijft liggen, hoe vaker de schnaps van de fles richting de mond gaat…

Obstler, huisgestookt en verwarmend, lijkt de winterse neerslag ritmisch te volgen. Terwijl de wereld buiten langzaam wit kleurt, verwarmt de schnaps de harten van iedereen die even uit de kou ontsnapt.

‍

Het begint vaak onschuldig…

‍
Een lange dag op de piste, een uitgelaten sfeer in de après-ski-bar, en daar is 'ie: de eerste ronde Obstler. Glashelder, geurend naar appels en peren die nog naar de boomgaard lijken te ruiken. Het is alsof iemand de essentie van een zonnige zomerdag in een fles heeft weten te vangen, speciaal om deze donkere winteravond te verlichten. "Prost!" klinkt het overal, en even vergeet je de verkleumde vingers en vermoeide benen.

Schnaps is meer dan een drank; het is vloeibare traditie. In menig berghut of kelder van een boerderij staat een oude koperen ketel die al generaties lang dienstdoet. Het stoken van Obstler is een ambacht, en iedereen heeft zijn eigen geheime recept. In Tirol is de schnaps wat wijn is voor Bordeaux, wat whisky is voor Schotland. Het is niet alleen de drank van de après-ski. In de Alpenlanden heeft schnaps thuis een bijna heilige plek. "Het doodt de bacillen," beweren locals met een knipoog. 😉 Maar vooral is het bedoeld om het leven te vieren, met vrienden, familie en een flinke dosis Obstler.

Bijvoorbeeld tijdens die magische avond, ergens halverwege een sneeuwstorm. De vlokken vallen onophoudelijk, de wereld buiten is verdwenen in een witte waas. Binnen brandt een open haard en worden de schnapsglazen bijgevuld. Het gesprek gaat over alles en niets, over skiën, over de berg, over vroeger. De schnaps stroomt rijkelijk en met elk glas worden de verhalen groter en de lach harder. Zelfs de grootste stijve harken beginnen te jodelen na de derde ronde en een verloren ski lijkt ineens niet meer zo belangrijk. 

‍

Schnaps herinnert je eraan dat warmte altijd binnen handbereik is

‍

Of het nu in een glas zit, in het gezelschap van vrienden of zelfs in een bidon.
Het was bij Luigi's Turbo Bar in Gerlos, net na de dalafdaling, dat de hele hut gevuld was met wintersporters. De eigenaar, Luigi himself! liep de boel nog even op te zwepen. Verkleed als Oostenrijkse Mexicaan, met twee metgezellen, liep hij voorop in een polonaise en af en toe kreeg iemand een slokje uit z’n bidon. Gratis drank! Dat liet ik me niet ontgaan en sprong voor zijn neus, waarop ik rijkelijk werd beloond met het elixer uit zijn bidon. 100% huisgestookte Obstler, waarbij ik met m’n leeftijd in jaren nog niet eens in de buurt kwam van het alcoholpercentage. Dat heb ik geweten!

Dus de volgende keer dat de sneeuw naar beneden komt, weet je wat je te doen staat. Vul je glas, roep "Prost!" en geniet van het moment, want in de Alpen geldt maar één regel: als de wereld wit wordt, wordt het leven vloeibaar gevierd.

P.S. Vertrouw nooit een Mexicaan met een bidon in een wintersportgebied!

‍