Uitgerust op wintersport

Vooral na een langere periode van afwezigheid in de bergen begint het te jeuken.

De reis is geboekt, en het aftellen valt samen met oneindig veel momenten waarop je zou willen dat je de tijd even in fast forward kon zetten. Een eeuwig durende oudejaarsconferentie met een kleine countdown richting het nieuwe jaar gaat voor je gevoel veel vlugger, dat zegt genoeg.

Als de reis dan eindelijk weer gaat beginnen, is het belangrijk dat je goed uitgerust naar het wintersportoord afreist. Vooraf een lesje nemen kan nooit kwaad. Of een bezoekje aan een indoor skihal doet zeker goed. Weer even die schwung te pakken krijgen! Een paar frisse bochtjes maken en de spiertjes laten wennen aan de fijne elastische bewegingen die je weer gaat maken zodra je de eerste lift naar boven hebt genomen.

Maar ook het overschakelen van de fluitjes pils die je hier lafjes nuttigt naar de halve liters Weißbier is het trainen waard. Het zal namelijk niet de eerste keer zijn dat een (beginnende) wintersporter letterlijk én figuurlijk ten val gebracht wordt door het gevaarlijke wintersportfenomeen: hoogmoed!

Niet eerder besefte ik dat ze zich zelfs in Bijbelse tijden al bezig hielden met het ontstaan van wintersporten.nl. "Hoogmoed komt voor de val" is natuurlijk een passage uit de Bijbel en daaruit blijkt dat zij het maar al te goed wisten. Als je denkt dat jou niets kan gebeuren na een jaartje afwezigheid op de piste en jezelf bij de eerste afdaling presenteert als wereldkampioen slalom, dan kan het inderdaad zo zijn dat die hoogmoed overgaat in … de val.

Wil je niet!

Ik heb ook zo’n kameradSKI. Beginnend wintersporter, met wat fysieke ongemakken en een klein ‘winterdipje’. Op naar Oostenrijk! In de nacht rijden om de eerste mogelijkheid van sneeuw, zon en après-ski maar meteen goed te benutten. Goed plan! Na een nachtje doorkachelen auf der Autobahn met Helene Fischer, kom je dan in de ochtend aan ter plaatse. Héérlijk, we zijn er weer!

Te vroeg om in te checken, maar hé, we kunnen wel vast een afdaling pakken.
Zo geschiedde… Met weinig slaap, vol vertrouwen en een ‘klein’ beetje hoogmoed naar boven om die eerste meters te maken. Twee bochtjes waren er nodig voor die Bijbelse val. Mijn vriend was klaar voor die dag en kon even naar de plaatselijke huisartsenpraktijk om zijn enkel na te laten kijken. Das geht ab!

Om hem even bij te staan, ging ik mee en nam plaats in de wachtkamer. Ik weet nog dat ik dacht dat er wel vaker spitsuur zou zijn daar, want er was zeker plek voor een man of twintig. Toen ik plaatsnam op één van de stoeltjes, was er echter niemand anders aanwezig en zag ik de kans schoon om na enkele seconden knikkebollen mijn ogen even te sluiten, na die enerverende nacht en ochtend.

Toen ik na een diepe slaap door mijn vriend werd wakker gemaakt, hing ik met mijn hoofd naar voren gebogen. Voordat je echt volledig bij bewustzijn bent heb je het al in de gaten. Een subtiele draad met kwijl reikt van mijn mond richting het zitvlak van de stoel. Terwijl je als schrikreactie je mond probeert af te vegen besef je dat het te laat is  en terwijl je ogen zich voorzichtig openen zie je de eerste lach van een willekeurige onbekende. De wachtkamer was inmiddels redelijk gevuld met meerdere patiënten…  Schade!

Mijn advies: ga lekker uitgerust op wintersportvakantie…

‍